Να μην στηρίζεται μια σχέση σε ψέμματα, κάποια στιγμή τα ψέματα θα τελειώσουν ή δε θα χωρούν άλλα, και τότε η σχέση θα καταρρεύσει. Το κακό είναι ότι τις περισσότερες φορές αφήνει κατάλοιπα που δύσκολα ξεπερνιούνται.
Να συνεισφέρουν και οι δύο στη σχέση και όχι να τα δίνει ο ένας όλα και ο άλλος να μη δίνει τίποτα ή να κάνει πως δίνει, δίνοντας μόνο ψίχουλα, και όχι μόνο οικονομικά αλλά και όσα αφορούν κυρίως το σεβασμό και την εκτίμηση μεταξύ τους.
Να μη στηρίζεται στη μονομερή ανοχή, πρέπει και οι δύο να ανέχονται ο ένας το χαρακτήρα του άλλου. Γιατί θα έρθει η ώρα που σίγουρα αυτός που κάνει μονομερώς υπομονή θα σπάσει, και τότε η σχέση θα καταστραφεί. Τότε θα παραδεχτούν και οι δύο ότι έπρεπε να είχε συμβεί αυτό μια ώρα γρηγορότερα.
Να μην κοιτάξει ο ένας να κατεβεί στη θέση ή στο επίπεδο του άλλου, για να υπάρξει συνοχή και συμμετρία στη σχέση, αλλά να προσπαθήσει ο άλλος να ανεβεί στο επίπεδο του ενός, και, αν δε μπορεί, να σέβεται και να εκτιμάει την παραπάνω θέση. Και επίσης να μην προσπαθεί να τον υποβιβάσει, αλλά να τον παροτρύνει για ακόμη καλύτερα.
Να μην κοιτάξει ο ένας να κατεβεί στη θέση ή στο επίπεδο του άλλου, για να υπάρξει συνοχή και συμμετρία στη σχέση, αλλά να προσπαθήσει ο άλλος να ανεβεί στο επίπεδο του ενός, και, αν δε μπορεί, να σέβεται και να εκτιμάει την παραπάνω θέση. Και επίσης να μην προσπαθεί να τον υποβιβάσει, αλλά να τον παροτρύνει για ακόμη καλύτερα.
Αν κάποιος έζησε άσχημα, χωρίς φίλους πραγματικούς, χωρίς συγγενείς, χωρίς ακόμα - ακόμα και αδέλφια και γονείς, να μην εκμεταλλεύεται την αγάπη του άλλου και τον σπρώχνει να αποποιηθεί και αυτός τα ίδια, και να τον εγκλωβίσει και να τον απομονώσει.
Η αγάπη που στηρίζεται στα ψέμματα, κάποτε σίγουρα χάνεται.
Η αγάπη που μόνο ο ένας προσφέρει και θυσιάζεται, κάποτε σβήνει.
Η αγάπη που στηρίζεται στη μονομερή ανοχή, σίγουρα γκρεμίζεται.
Η αγάπη που έχει μέσα ζήλια, σε κάθε μορφή, διαλύεται.
Η αγάπη χωρίς σεβασμό και αλληλοεκτίμηση καταστρέφεται.
Όλα αυτά πάνε μαζί. Αν κόψεις κάτι, τα πάντα γκρεμίζονται. Αν τα προσέξεις και τα τηρήσεις όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους. Αν δε μπορείς, τότε πάρε βαθειά ανάσα, βγες στον αφρό, κολύμπα στη στεριά, ξεκουράσου, κι όταν είσαι έτοιμος, δοκίμασε να κολυμπήσεις ξανά σε άλλη θάλασσα.
28 Νοεμβρίου 2006
Το παραπάνω κείμενο είναι αυτολεξεί μεταφορά κάποιου γράμματος ενός πατέρα που απευθυνόταν στα δυο του παιδιά (κυρίως στο μεγαλύτερο), και που η τύχη το έφερε να πέσει στα χέρια μου. Το θεώρησα ενδιαφέρον αν το παραθέσω εδώ ως προς τη μελέτη του μοιραίου που το περιστοιχειώνει, γιατί ο παραπάνω πατέρας τη στιγμή που κατέθετε την ψυχή του, ανήξερος για το αποτέλεσμα της τυφλής του προσπάθειας να φέρει το παιδί του και πάλι κοντά του, αυτό λειτουργούσε ενστικτωδώς σύμφωνα με τις συμβουλές του πατέρα του, πριν ακόμη τις διαβάσει.
Εγώ απλά έτυχε να βρίσκομαι ανάμεσα και να γνωρίζω τις προθέσεις και των δυο. Έχοντας μια άμεση κατόπτευση στα γεγονότα, έβλεπα την ιστορία να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μου, τώρα απέχοντας τόσο πολύ από τις συνειδήσεις όλων και σμιλεμένη σαν τοιχογραφία στο μύθο, σαν άλλη μια ιστορία ενός ιππότη που κατάφερε να σκοτώσει το δράκο και να επιστρέψει πίσω σώος και θριαμβευτής.
Το ζήτημα προς συζήτηση δεν είναι το ότι ο πατέρας θα έδινε και τη ζωή του δίχως δεύτερη σκέψη για να έχει και πάλι το παιδί του κοντά του όπως πρώτα, ας ήταν και για μια στιγμή. Ούτε το ότι το παιδί ενεργώντας αντανακλαστικά, κάλεσε τη λογική του σαν άλλος Θεός των Φαντασμάτων και εγκατέλειψε τη Θάλασσα των Σαργασσών. Είναι το ότι τη συγκκριμένη χρονική στιγμή που τα πράγματα έφτασαν σε ένα οριακό σημείο, όπως πολύ σαφώς διαφαίνεται από το ύφος της επιστολής, και οι δύο έπραξαν με την ίδια φιλοσοφία, χωίς να ξέρει ο ένας τί σκέφτεται ο άλλος.
Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά;
Όσο για τα άλλα ζητήματα που ανακύπτουν από το μεστό από νοήματα κείμενο όπως η οικογένεια, οι διαπροσωπικές σχέσεις (ότι κι αν είναι αυτό που έχουν καταντήσει σήμερα) και η συνοχή των ανθρώπων μεταξύ τους που κατά τα άλλα δεν έχουν καμιά υποχρέωση να το κάνουν, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά. Μόνο για να προοιμιάσω όσα ακολουθήσουν, πρέπει να πω ότι μια αλυσίδα είναι τόσο δυνατή όσο ο πιο αδύναμος κρίκος της.
0 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
