POKKA KAI ΕΧΘΡΙΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

.



Κάτι άλλο που ειπώθηκε από τους παρουσιαστές, και που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί με απλή σιωπή, είναι ότι η σεξουαλική εξάρτηση έχει γίνει πλέον διαταραχή προσωπικότητας (από πλευράς ποσότητας). Το λέω αυτό γιατί ενώ η καλεσμένη – ψυχολόγος έλεγε κάτι, κάποιος άλλος πετάχτηκε και σφήνωσε την παραπάνω φράση. Ακόμη, αν ήθελε να διερευνήσει κάπως ικανοποιητικά το επιχείρημα που σφήνωσε, θα έπρεπε αμέσως μετά να μιλήσει και για τη σεξουαλική εξάρτηση ως διαταραχή προσωπικότητας από πλευράς ποιότητας. Το πόσο δηλαδή ψυχικά άρρωστος είναι ένας άντρας που είναι εξαρτημένος σεξουαλικά από τις άσχημες γυναίκες, εξωτερικώς ή εσωτερικώς. Αλλά ούτε κι αυτό ειπώθηκε. Έτσι φανέρωσε ακόμα πιο κραυγαλέα τον λειψό τρόπο παρουσίασης των γεγονότων, που είδαμε παραπάνω, και την αδικαιολόγητη παράθεση συγκεκριμένων επιλεγμένων ειδών ιδεών. Ας δούμε όμως το επιχείρημα αυτό καθαυτό.

Οι διαταραχές προσωπικότητας είναι για μένα ένας σχετικά ατυχής όρος. Κανένας δεν είναι ψυχικά διαταραγμένος. Αν πεις σ’ ένα τρελό ότι είναι τρελός, θα σου πει ότι τρελός είσαι συ και όλο σου το σόι. Κάποιος πιο λογικός θα σε ρωτήσει: «είμαι τρελός, σύμφωνα με ποιον; Μ’ εσένα;» Οι ψυχικά ασταθείς, οι σχιζοφρενείς, οι νοητικά καθυστερημένοι, επικίνδυνοι και μη, έχουν χαρακτηριστεί διαταραγμένοι, και η κοινωνία τους έχει αποκλείσει ζωντανούς σ’ ένα χώρο ώστε να μην αναμειγνύονται με αυτήν. Αυτό βλέπω να γίνεται επειδή η κάθε συσπείρωση ανθρώπων, που από μόνη της έχει ορίσει ότι η ίδια  είναι κανονική με ένα δικό της όριο, έχει αποπέμψει κάθε στοιχείο που δε μπορεί να ελεγχθεί και να χρησιμοποιηθεί. Τα μέλη της, που έχουν αυτοχαρακτηριστεί ως χρήσιμοι άνθρωποι και υπάλληλοι με καριέρα, έχουν γράψει ακόμα και βιβλία με το τι είναι κανονικό και τι όχι, διδάσκοντας τα υπόλοιπα πώς να ξεχωρίζουν την αντικανονικότητα και πληρώνοντας κάποια άλλα για να κρατάνε τους κακούς έξω. Το παραπάνω επιχείρημα έχει πολλές απολήξεις και δεν είναι επί του παρόντος να τις κατονομάσω. Αυτό που μπορώ να πω με απλά λόγια είναι ότι αν μια μέρα κάποιος βρει ένα τρόπο να βγάζει πάρα πολλά λεφτά χωρίς να δουλεύει ή να σκοτώνει κόσμο και να αποδεικνύει κάπως ότι είναι σωστό, στην πρώτη περίπτωση θα τον εγκλείσουν ως τρελό γιατί δε θα έχουν να τον πληρώσουν και στη δεύτερη θα τον κλείσουν στη φυλακή ως εγκληματία, ακόμα κι αν δεν παρέβη κανένα νόμο, γιατί σε λίγο καιρό αυτός δε θα αφήσει κανέναν.

Οι παρουσιαστές αυτοί λοιπόν, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα φανέρωναν κάτι περιοδικά, έλεγαν «ναι, ναι, ναι» όλη την ώρα και ανέφεραν τις διαφορετικές σεξουαλικές συνήθειες που επικρατούν στην Ιταλία και στην Αρκτική. Αναρωτιέμαι αν στ’ αλήθεια καταλάβαιναν το τι άκουγαν περί του τι έχει προηγηθεί της απιστίας, αν συμφωνούσαν ή αν είναι μια επιβεβαίωση ότι απλά άκουσαν αυτά που ειπώθηκαν. Αυτό το λέω γιατί αυτοί πουθενά δε φαίνεται αν υποστηρίζουν συνειδητά όσα είπε η καλεσμένη τους ή απλά κατονομάζουν αυτά που είδαν ή διάβασαν κάπου ή μετέφεραν «απόψεις φίλων». Μακάρι να έλεγαν περισσότερα πράγματα δικά τους, γιατί θα ήθελα να ακούσω πραγματικά τη γνώμη τους. Αλλά ας είναι. Δε μπορώ να τα έχω όλα δικά μου.

Επίσης, η φίλη μου υποστήριξε, στο λίγο πραγματικό χρόνο που της δόθηκε για να πει τόσα πολλά, ότι «δε μπορούμε να δώσουμε έναν επιστημονικό ορισμό για την απιστία». Αυτό είναι ολοκάθαρα σωστότατο, γιατί όλες οι περιπτώσεις που αντιμετωπίζει δεν είναι ίδιες και ούτε θεωρούν την απιστία όλοι με τον ίδιο τρόπο. Άσε που η απιστία είναι κοινωνικός ή θρησκευτικός όρος και όχι επιστημονικός, πράγμα που κάνει την προσπάθεια ακόμα πιο δύσκολη. Αν καλέσεις έναν παπά να πει για τις υπερχορδές και τα μποζόνια Χιγκς, από την απάντηση θα καταλάβεις πόσο ταιριαστό είναι να ρωτάς έναν επιστήμονα για την απιστία.

Είπε ακόμη ότι σε μια σχέση η απιστία είναι κάτι το αρνητικό (αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό κακό, ως υπερβολικό). Αυτό είναι πάλι σωστό γιατί (όπως συνέχισε παρακάτω) δεν ξέρουμε τι έχει προηγηθεί της απιστίας. Μπορεί αυτός να της ζάλισε τα νεύρα με την βρωμοσυμπεριφορά του κι αυτή, αφού εξάντλησε κάθε όριο, κατέφυγε σε μια νέα σχέση για να την αναζωογονήσει. Άρα το να κάνει μια παράλληλη σχέση δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Δεν είναι και καλό όμως, είναι κάτι άσχημο, αλλά αναγκαίο. Αν το κακό που έκανε αυτός είναι κακότερο, τότε δεν κάνει το λιγότερο κακό που έκανε αυτή να μοιάζει καλό; Ειδικά αν αυτό είχε να κάνει με την ψυχική της αυτοσυντήρηση; Δε λέω ότι η «απιστία» είναι ωραία, αλλά αρκετές φορές αυτό που κάποιος ονομάζει απιστία, ένας άλλος το λέει διέξοδο.

Κάποια στιγμή, ο σταθμός δέχτηκε κι ένα τηλεφώνημα, μιας ακροάτριας που ήθελε κι αυτή να πει τα δικά της. Δυστυχώς, ήταν κι αυτό για τα πανηγύρια, αφού αυτή η μυρμύρω δεν ανέφερε κανένα επιχείρημα, πόσο μάλλον να στηρίξει κάποιο. Αν διαφωνούσε, αν είχε ορισμό για την απιστία, αν έκανε πειράματα σε ποντίκια, αν μπορούσε να προλαμβάνει την απιστία και άλλα. Δεν είπε ουσιαστικά τίποτα. Τώρα το «οι άντρες απιστούν περισσότερο από τις γυναίκες, πηγαίνουν με χαζές γκόμενες, έχω απατήσει κάπως λίγο» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια περιμένω-ογδόντα-χρόνια-να-πεθάνω συμπεριφορά και μερικά δευτερόλεπτα χρόνος εκπομπής καλυμμένα. Το έχω απατήσει γιατί φλέρταρα κανα-δυο φορές με κάποιους που έχω λησμονήσει, αδυνατώ να το εκλάβω σαν κάτι παραπάνω από το θεωρώ ότι απίστησα με οποιοδήποτε μικρό τρόπο που να είναι οριακά αποδεκτός και να εισάγω κάπως ένα ενδιαφέρον στην περιμένω-ογδόντα-χρόνια-να-πεθάνω ζωή μου.

Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι αυτό που αντιπαρατίθεται ως δικαιολογία σε οποιαδήποτε πράξη έχουμε από πριν χαρακτηρίσει ως μεμπτή έχει διαφορά από αυτό που στ’ αλήθεια συμβαίνει. Άλλα μπορεί να λέει ο θύτης της απιστίας και άλλα να είναι τα αίτια, όμως στο τέλος αθωώνεται κατά κάποιο τρόπο από το θύμα, επειδή γέμισε το συναίσθημα της αποστροφής ή του μίσους που δημιουργήθηκε με την απιστία. Με πάμπολλες επικλήσεις στη λογική και στην ανθρωπιά που αποφορτίζουν την ένταση και γεμίζουν το δοχείο της απέχθειας, σαν σταγόνες που συμπληρώνουν ένα μείγμα συγκατάβασης. Και χωρίς να έχουν ουσιαστικά καμία σχέση με τα αίτια που οδήγησαν το άτομο σ’ αυτήν τη συμπεριφορά και δίχως να διαφωτίζουν στο ελάχιστο τις αφορμές που την ξεκίνησαν.

Όσο για το τρίτο πρόσωπο, αυτό είναι που κάνει τη μέθοδο των τριών δύσκολη. Απλή είναι όταν υπάρχουν δύο. Αλλιώς ή θα την έλεγαν σκέτη μέθοδο των τριών ή θα παντρεύονταν ο κόσμος τρεις – τρεις. Αυτό το άτομο λοιπόν, νομίζω ότι όταν γνωρίζει ότι υπάρχει κι άλλη σχέση και προσπαθεί να μπει ανάμεσα, ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Γι’ αυτό και όταν αυτό το άτομο ξεστομίσει ο,τιδήποτε για να υπερασπίσει τον εαυτό του και να ελαφρύνει την κατάστασή του δε μπορώ παρά να τα ακούω σαν φτηνές δικαιολογίες. Ούτε δεν ήταν απιστία ούτε έκανε σεξ «λίγο» ούτε την ερωτεύτηκε ελαφριά. Αυτά τα πράγματα δε στέκουν. Αυτός που έκλεψε και προσπαθεί να πείσει το δικαστή ότι δεν έκλεψε και τόσο πολύ, ότι αυτά που πήρε δεν ήταν κανενός, ότι το θύμα τον συγχωρεί, ότι θα δουν τι θα πάθουν και άλλα παρόμοια προσπαθεί να αναιρέσει αυτό που έκανε. Δεν το έχω δει ποτέ να γίνεται αυτό. Συνήθως αυτά που έγιναν στο παρελθόν, παραμένουν τετελεσμένα γεγονότα. Η πράξη ή το γεγονός δεν αναιρείται. Ζεις με αυτό. Αλλιώς οποιοσδήποτε θα θέλει να πάει λίγο πίσω αν γίνεται, και να φέρει στη ζωή καμιά πενηνταριά άτομα της επιλογής του και να αλλάξει κάποιες φράσεις που είπε και επηρεάζουν τα μελλοντικά γεγονότα. Ξέρω ότι αυτό δε μπορεί να συμβεί.
Και να συνέβαινε, εγώ δε θέλω να αλλάξω απολύτως τίποτα.Η ζωή είναι συναρπαστική ακριβώς γιατί είναι απρόβλεπτη. Και κανένα τίμημα δεν είναι τόσο υψηλό για να ανταλλάξεις ευχαρίστως το άμετρα απιθανολόγητο κομμάτι χρόνου που θα είσαι ζωντανός για μια πλήρως ελεγχόμενη ροή συμπτώσεων.


Το τρίτο πρόσωπο όμως μπορεί να λέει ότι αγαπάει πιο πολύ το άτομο με το οποίο συνδέεται, από το απατημένο. Τα συναισθήματά του ίσως είναι αληθινότερα. Ίσως και όχι. Το ίδιο και ο απατών. Αλλά όταν λέει ότι η σχέση που έκανε είναι άνευ σημασίας και τον έσπρωξε η ανάγκη για να δώσει αγάπη, είναι άδικο να περάσει συγχωρημένος. Όχι γιατί η σχέση είναι ασήμαντη ούτε γιατί η αγάπη είναι ευλογία να εξαπλώνεται, αλλά γιατί λέει ψέματα προσπαθώντας με δειλία να αποφύγει κάτι το οποίο αναμφισβήτητα έπραξε. Θέλεις να δώσεις αγάπη; Παντρέψου την παράλληλη σχέση σου και μη την εγκαταλείψεις!

«Το τρίτο άτομο είναι πιθανό, μερικές φορές, να τύχει να έχει ταυτόχρονα τα ίδια συναισθήματα με το απατημένο άτομο», όπως είπε η ψυχολόγος.. Μερικές φορές όμως όχι, όπως θα εξετάσουμε παρακάτω. Αλλιώς όλες οι περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίδιες, με μια τυφλή αλληλουχία βημάτων που οδηγούν από το πρόβλημα στη λύση του, χωρίς να λάβουμε υπ’ όψη σημαντικά στοιχεία της κάθε περίπτωσης. Αλλά πιστεύω ότι το άτομο-σφήνα κρίνεται με λάθος κριτήρια, πριν οποιοσδήποτε εμπλεκόμενος το συγχωρέσει ή ταχθεί με το μέρος του. Από τη στιγμή που κάποιος ξένος εισβάλει στη ζωή ενός ζευγαριού, ο ξένος αυτός δεν έχει να κάνει με το άτομο με το οποίο σχετίσθηκε αλλά με το απατημένο. Τη στιγμή που αποφασίζει να κάνει την κίνηση αυτή, μπαίνει στα χωράφια άλλου.

Αν μιλάω με δύσκολη γλώσσα σε ορισμένα σημεία είναι επειδή είναι αδύνατο να μεταδώσω εξ ολοκλήρου τα νοήματα που θέλω χωρίς να αφαιρέσω κάτι από το περιεχόμενό τους. Για σιγά, φίλε μου. Ήρθα εγώ να σου πειράξω τον υπολογιστή; Έριξα αυγά πάνω στο αυτοκίνητό σου; Βρήκα το παιδί σου στο δρόμο και του έριξα σφαλιάρες; Έπιασα τον κώλο της γυναίκας σου; Τότε γιατί εσύ έρχεσαι και θέλεις να πάρεις τη δική μου; Θα πεις ότι είναι μεγάλη γυναίκα και μπορεί να αποφασίσει μόνη της για τον εαυτό της. Το ξέρω, όπως μεγάλος είσαι κι εσύ ο ίδιος. Τόσες ελεύθερες είναι, γιατί δεν πηγαίνεις να πεις τα ίδια σε αυτές; Αν πεις ότι δεν είναι όλες ίδιες και έχεις τόσο μεγάλο κόλλημα με αυτή τη συγκεκριμένη και είσαι τρελά ερωτευμένος, την αγαπάς στ’ αλήθεια και δε μπορείς άλλο χωρίς να την έχεις δική σου, τότε πάρτην και χάρισμά σου. Απόδειξέ το ότι αυτά που νιώθεις είναι δυνατότερα και φόρτωσέ την αμέσως στο αγροτικό. Αν όμως μετά από ένα χρόνο έρθει ένας τύπος και σου πει τα ίδια που μου λες εσύ τώρα, μην παραπονεθείς ότι ο κόσμος χάλασε και ότι έχουν τρελαθεί όλοι, αλλά να του τη δώσεις με χαρά. Να του τη δώσεις, Μπάμπη μου. Εσύ ήθελες να την πάρεις από μένα για τον ίδιο λόγο. Όπως κι αυτός από εσένα. Αν πάλι θέλεις να παίξεις, υπάρχουν τόσα ωραία παιχνίδια ‘ πάρε έναν υπολογιστή και κάτσε να καίγεσαι μέχρι το πρωί. Αν θέλει να παίξει κι αυτή, μπείτε στο πρώτο αεροπλάνο και άντε γεια χαρά. Αν δεν ήσουν εσύ, τότε αργά ή γρήγορα θα ήταν άλλος. Και χάρη μου κάνεις γιατί με απαλλάσσεις από αυτή νωρίτερα, αλλά αυτό είναι ζήτημα που αφορά τη συμπεριφορά του άντρα απέναντι στη γυναίκα και όχι το τρίτο άτομο. Άρα μου λες ότι δεν έκλεψες το ψωμί επειδή το είχες ανάγκη, αλλά για να το πετάξεις. Και θες να βγεις κι από πάνω.

Όσο τα χρόνια περνούν, δυστυχώς, αυτό που βλέπω γύρω μου είναι η εξαρτημένη προσκόλληση στις λειτουργικές δικλείδες της κοινωνίας. Σας κάηκε η λάμπα; Πάρτε τηλέφωνο τον ηλεκτρολόγο. Δεν ξέρετε πώς ξεκλειδώνει μια πόρτα; Πάρτε τηλέφωνο τον κλειδαρά. Δεν ξέρετε πώς σας λένε; Καλέστε την Αστυνομία. Ο άνθρωπος γίνεται όλο και λιγότερο ικανός να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις από μόνος του. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο λυπημένος είμαι που το λέω. Σχεδόν μου έρχονται δάκρυα στα μάτια. Και όλο και λιγότερο ικανός θα γίνεται, αφού η κοινωνία πρεσβεύει την ίδια της τη συσπείρωση με τη δημιουργία μιας αλυσίδας ανθρώπων που τη συναποτελούν. Όμως εμένα κανένας δε μου είπε ποτέ, και ποτέ δεν άκουσα να λένε, αν σπάσει ένας κρίκος της, τι θα απογίνουν οι υπόλοιποι.

Αυτός είναι ο σκοπός του ιστολογίου. Χρειάζεται μεγάλο θάρρος για να απαλλαγείς από την ιδέα του να σου προσφέρονται όλα έτοιμα. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα σταματήσεις μια για πάντα να σκέφτεσαι όπως ο υπόλοιπος κοινωνικός περίγυρος. Μπορεί να κάνουν αυτοί λάθος, κι όχι εσύ. Δεν είναι δύσκολο να συμβαίνει αυτό. Μπορεί να τους το έμαθαν έτσι από την αρχή ή να χρησιμοποίησαν κάποιο μέσο προβολής για να τους το επαναλάβουν μυριάδες φορές. Αν όμως καταλάβεις ότι δεν βαδίζεις σωστά, δεν είναι καθόλου ντροπή να παραδεχτείς πως έσφαλλες. Καλύτερα να περάσεις μια στιγμή αμηχανίας και να αλλάξεις, παρά μια ζωή εγωισμού κάνοντας κάτι που ούτως ή άλλως δε θέλεις. Θα δεις ότι δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Είναι κι άλλοι.
Έτσι κι εγώ πρέπει να είμαι προετοιμασμένος όταν αυτός που μου τα δίνει σταματήσει να το κάνει. Όχι αναγκαία ανήκοντας σε μια ομάδα, αλλά καταλαβαίνοντας καλύτερα τον εαυτό μου και κάνοντάς τον καλύτερο μέρα με τη μέρα. Αν ξεκινήσεις να σκέφτεσαι λίγο για το λόγο που τα πράγματα συμβαίνουν, και αρχίσεις να επεξεργάζεσαι τα κίνητρα που κάνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται, το μυαλό θα είναι έτοιμο να δουλέψει όταν χρειαστεί.

Και, κατ’ επέκταση, όταν θέλουμε να κοιτάξουμε σοβαρότερα αναλύοντας την πράξη της απιστίας, είναι αναγκαίο να απαλλαγούμε από οποιεσδήποτε επιφυλάξεις. Όποιος θεωρεί την απιστία σαν εχθρό του, πρέπει να είναι έτοιμος να πιάσει και το όπλο. Να αντιμετωπίσει αυτό που τον ενοχλεί, κι όχι να πληρώσει κάποιον άλλο να το κάνει. Η δασκάλα δεν είναι εκεί για να σου λύσει την άσκηση. Είναι για να σου μάθει πώς να το κάνεις κι εσύ.

Εγώ βλέπω την απιστία σαν μια μορφή ψευτιάς. Οι ορισμοί της απιστίας προς τον ερωτικό σύντροφο το μόνο που καταφέρνουν είναι να ονομάσουν με διαφορετικό τρόπο το ίδιο πρωτόγονο συναίσθημα. Η απιστία είναι η ανειλικρίνεια με τον εαυτό σου. Αν δεν πιστεύεις στο Θεό, με γεια σου με χαρά σου. Αλλά μην πρήζεις και τον υπόλοιπο κοσμάκη. Μην του πουλάς πνεύμα για Μεγαλοβδομάδες, νηστείες, διακοπές και χρόνια πολλά στη γιορτή τους. Αν δεν πιστεύεις στη σχέση σου τότε ή μην την κάνεις καθόλου ή ξεκαθάρισε στο σύντροφό σου ότι κάθε δεύτερο βράδυ θα βγαίνεις για τρέλες. Αν πάλι πιστεύεις και κάποια στιγμή σταματήσεις, πάει να πει ότι όταν έκανες την απόφαση να ταιριάξεις με το άτομο που πιστεύει σ’ εσένα, είχες έλλειψη ωριμότητας για μια τέτοια κίνηση. Πήρες στο λαιμό σου το άτομο αυτό, που θα αναγκάζεται να σε υπομένει από δω και στο εξής. Γι’ αυτό καλό είναι, όταν πας να κάνεις μια σημαντική ανακοίνωση που θα επηρεάσει τη μετέπειτα ζωή σας, να το σκεφτείς πολύ σοβαρά. Όχι με τους φίλους ή τις φίλες σου, παρακαλώντας να σε στηρίξουν αν τα πράγματα πάνε στραβά, αλλά με τον εαυτό σου. Εκεί ορκίζεσαι πίστη και αφοσίωση και σε κανέναν άλλο. Γιατί όταν αγαπάς στ’ αλήθεια, με όλη σου την ψυχή, στα μάτια του βλέπεις την ομορφιά της δικής σου επιλογής.

Αυτό ήταν. Ελπίζω να μη σας κούρασα πάλι. Σας οφείλω για μια ακόμα φορά τα συγχαρητήριά μου, διότι λίγα άτομα έφτασαν να το διαβάσουν ως το τέλος αλώβητοι. Ή άρχισαν να μου κατεβάζουν ηλίθια και ανυποστήρικτα επιχειρήματα ή άλλαξαν στάση ζωής ή με κατηγόρησαν ότι σκέφτομαι με κρύα λογική. Για τα δυο πρώτα δε μπορώ α κάνω κάτι, μα για το τρίτο σας διαβεβαιώνω ότι λειτουργώ συνεχώς μεταλλασσόμενος και συνεχώς εκτός των συμβατικών ορίων της λογικής. Προσέχοντας όμως κάθε φορά να μην εισέλθω στα όρια κάποιου άλλου χωρίς ο ίδιος να μου το επιτρέψει. Αν ήμουν κυνικός ή σε μερικά σημεία φλεγματικός, δε ζητάω συγνώμη αλλά λίγη υπομονή ώσπου να με συνηθίσετε. Αν θέλετε να προσθέσετε κάτι, σας παρακαλώ να είναι δική σας γνώμη, κι όχι απλά να μου δείξετε κάτι που διαβάσατε σ’ ένα βιβλίο ψυχολογίας απλά ή το είδατε σε ένα σεμινάριο για συμπλέγματα.


Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση να έχετε, και ο λαγός να σας φέρει σιδερένια παρδαλά αυγά.

                Καλώς ήλθατε και πάλι. Πλησιάζει το Πάσχα και ο Τολμών Λαγός δε θα μπορούσε να μείνει έξω από τα δρώμενα, φέρνοντας αυτή τη φορά και πολλά καλάθια με αυγά για τα αυτοκίνητα των ενοχλητικών. Περιμένατε αρκετό καιρό για μια ανάρτηση και το ξέρω. Εδώ οφείλω να σας υπενθυμίσω ότι ποτέ δεν υποσχέθηκα σε κανέναν αναρτήσεις μια φορά κάθε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και ότι οποιεσδήποτε θέσεις και γνώμες από μέρους μου, τις σκέφτομαι πολύ καλά πριν τις εκφράσω.

Μια μικρή μερίδα ανθρώπων, που, παραδόξως δεν είναι αναγνώστες του ιστολογίου, είναι σχεδόν πεπεισμένοι ότι κάτι δεν πάει καλά στις μέρες μας. Όταν βλέπουν τις αντανακλαστικές αντιδράσεις των ατόμων στην αντιμετώπιση της ζωής, όταν γίνονται μάρτυρες των θεσμών και των λειτουργιών μιας κοινωνίας, όταν βλέπουν τι προβλήματα έχουμε οι ίδιοι δημιουργήσει σαν είδος και τι έχουμε σκεφτεί ή κάνει για να τα λύσουμε, καθώς και σε άλλες αμέτρητες παρόμοιες περιπτώσεις, όλο και περισσότερο σιγουρεύονται για ένα πράγμα. Ο κόσμος πάει κατά διαόλου.
Εγώ, από την άλλη μεριά, χρειάζομαι συνεχώς τροφή για σκέψη. Δε μπορώ να φανταστώ καν τον εαυτό μου να μην έχει τίποτα να σχολιάζει. Και δεν εννοώ τον σχολιασμό με την έννοια της ξεροκατινιάς, αλλά με την συνεχή εναλλαγή διερευνητικών επιχειρημάτων πάνω σε οποιοδήποτε ζήτημα με σκοπό την αδιάκοπη βελτίωση του τρόπου ζωής μου και την καλύτερη δυνατή προετοιμασία για καλά ή άσχημα ενδεχόμενα που παρουσιάζονται σ’ εμένα ή τους ανθρώπους που αγαπάω. Στη μια με την αυθυποβολή και στην άλλη με συμβουλές. Μια αέναη προσπάθεια για να κατανοήσω τα πράγματα.

                Σήμερα θα ασχοληθούμε με το ζήτημα της απιστίας. Μια φίλη μου, που έχει σπουδάσει ψυχολογία, τυγχάνει σύμβουλος ζευγαριών, και είναι η πλέον κατάλληλη να απαντήσει σε αυτό το θέμα. Το σπούδασε αυτό. Είναι, εκτός από εύστροφη και καταρτισμένη στο να στηρίζει ανθρώπους ανάμεσα στους οποίους η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί, και αυθεντικά ενδιαφερόμενη από την επιλογή της, αφού επιθυμούσε να το κάνει αυτό και αρκετά πριν τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού της.
                Εγώ έχω μια πολύ ελαφρώς διαφορετική προσέγγιση πάνω στο ζήτημα της εμπιστοσύνης και γι’ αυτό ίσως η γνώμη μου εκληφθεί από πολλούς ως προσβλητική απέναντί της. Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί δεν έχω διαβάσει και τόσα πολλά πράγματα πάνω στην Ψυχολογία και να είμαι ανίκανος να κρίνω σύμφωνα με το δικό της σκεπτικό. Όμως σχεδόν ποτέ δεν απέφυγα να πω τη γνώμη μου σε κάποιο άτομο μόνο και μόνο επειδή υπήρχε περίπτωση να παρεξηγηθεί. Το έκανα αποκλειστικά και μόνο όταν η ποσότητα των πληροφοριών που θα του μετέδιδα θα ήταν υπερβολική για να την χειριστεί. Αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημά μας.

                Για την απιστία, δεν χωράει ζήτημα σωστού ή λάθους. Αν η απιστία αυτή καθαυτή είναι σωστή ή λάθος δηλαδή. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και σκοπός της κατάρτισης και της εμπειρίας της σε αυτό το ζήτημα είναι να κάνει το επόμενο βήμα μετά την απιστία να είναι από κάθε άποψη ερευνημένο, όσο το δυνατόν ανώδυνο και καλά αποφασισμένο. Είτε λέγεται χωρισμός είτε συμβιβασμός είτε ο,τιδήποτε άλλο. Αλλά τα όπλα που διαθέτει είναι πολύ περιορισμένα απέναντι σ’ έναν άδικο και μπάσταρδο κόσμο.

                Υπάρχουν μερικά πράγματα που απαγορεύεται να πει και μερικές τεχνικές που απαγορεύεται να χρησιμοποιήσει. Ο άλλος για να βάλει μυαλό και να μην τριγυρνάει κάθε νύχτα με άλλη γυναίκα, παίρνει από απειλές και μόνο. Δε μπορεί να το κάνει αυτό. Δε μπορεί να απειλεί κόσμο για να σώσει τις σχέσεις τους. Κάποια την έχει δει ντίβα και έχει τέσσερις σχέσεις ταυτόχρονα μαζί με την οικογένεια και τα τρία της παιδιά, χωρίς να ξέρει κανείς τίποτα εκτός από την ίδια. Αυτή ίσως καταλαβαίνει μόνο ξύλο, για λόγους που δε θα παραθέσω εδώ. Κι όμως, όταν κάποιος πάρει χαμπάρι τη δουλειά που γίνεται πίσω απ’ την πλάτη του και πάνε και οι δυο στη σύμβουλο, ακόμα κι αν αυτό μετατρέψει τα πράγματα σε «κανονικά» κι «αγαπημένα», τα χέρια της τελευταίας είναι δεμένα ‘ ούτε μια σφαλιάρα δε θα της ρίξει.

                Εδώ πρέπει να ρωτήσω ποια είναι η σύμβουλος που θα πει στους ανθρώπους τι είναι κανονικό και τι αγαπημένο. Αν πει ότι είναι Ψυχολόγος ΑΠΘ – Σύμβουλος ζευγαριών, Εκπαιδεύτρια – Συντονίστρια Σχολών Γονέων (εξελικτικό σύστημα Μαρίας Χουρδάκη), Επιστημονική Συνεργάτιδα Γ’ Ψυχιατρικής Κλινικής Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, και της απαντήσουν με κανονικό τόνο ότι δεν τους απασχολεί (διότι δεν τους απασχολεί), αυτό δεν είναι αιτία παρεξήγησης. Αν όμως έζησε μαζί τους ή βίωσε το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσαν από πρώτο χέρι ή πέρασε όλη της τη ζωή μέχρι τώρα μαζί τους και είναι ικανή έστω και λίγο να κατανοήσει τις επιλογές που κάνουν στη δική τους, τότε θα μπορούν με άνεση να της επιτρέψουν να τους υποδεικνύει τι είναι σωστό, τι λάθος, τι κανονικό και τι αγαπημένο. Άσχετα με το αν σπούδασε κάτι ή όχι. Σε μερικές περιπτώσεις άνθρωποι καταφεύγουν στη συμβουλή φίλων, κατά προτίμηση κάποιων που ήταν μαζί για περισσότερο διάστημα από ότι η σχέση τους, παρά να καταφύγουν σε καταρτισμένο πτυχιούχο άνθρωπο.

                Παρ’ όλ’ αυτά, αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι αυτό που κάνει είναι πολύ όμορφο και αξίζουν όλα τα συγχαρητήρια. Η επιστροφή μιας ψυχής από τη σκοτεινιά στο φως, από την απόγνωση στην ελπίδα και από το μίσος στην κατανόηση είναι από τα λίγα πράγματα που αξίζει να ζει κανείς. Το άτομο που είναι οδηγός στη μετάβαση αυτή πρέπει να αισθάνεται περήφανο. Και κανένας δε χάνει.

Πρόσφατα είχε κληθεί σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στη Saloνίκη, που στέφθηκε πλήρους αποτυχίας, αφού οι ιθύνοντες μόνο για την απιστία δεν ενδιαφέρονταν να πουν. Η φίλη μου λοιπόν, προσπάθησε να μεταδώσει τις απόψεις της για να τις ακούσει ο κόσμος όλος. Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται πιο παραστατικά, να περιγράψω αυτά που ειπώθηκαν στην εκπομπή αυτή.



Υπήρξαν κι άλλα δύο άτομα που μίλησαν κι αυτά στην εκπομπή, παρέθεσαν τη γνώμη τους με λειψό τρόπο, κάνοντας την επιχειρηματολογία για τα σκουπίδια. Ένα απόσπασμα αυτών που υποστήριξαν είναι παρακάτω. Τη συγκεκριμένη μορφή και το ύφος, τα έχω ξανασυναντήσει πολλές φορές. Ορισμένες μάλιστα, η επικράτηση του είδους της γνώμης αυτής με συμφέρει, επειδή η αμέσως επόμενη επιλογή είναι χειρότερη και όχι επειδή τη συμμερίζομαι. Έχω καταλήξει στο ότι μπορεί να συμβαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το άτομο που την εκφράζει είναι αδαές περί των επιπτώσεων του να υποστηρίζεις κάτι τέτοιο. Αν τολμάς να λες κάτι χαζό, χωρίς να αναφέρεις ότι μπορεί και να είναι στ’ αλήθεια χαζό ή ότι δεν ξέρεις ή ότι είναι προσωπική σου γνώμη και ίσως και να μην ισχύει, συμμετέχεις στην καταστροφή των συνειδήσεων των άλλων που είναι ανίκανοι να κρίνουν. Μερικοί άνθρωποι όταν ακούνε το ραδιόφωνο, βλέπουν τηλεόραση, διαβάζουν εφημερίδες, παρακολουθούν το internet και άλλα συναφή, πιστεύουν ότι όσα πληροφορούνται είναι αλήθεια. Αν τα γεγονότα απέχουν πολύ από αυτό, αυτός που τα διαδίδει συμβάλλει στην διαιώνιση της αδαότητας. Και δεύτερον, το άτομο που ξεστομίζει επίτηδες μισόλογα, το πράττει γνωρίζοντας την παραπληροφόρηση που τεκμαίρει είτε επειδή του υπέδειξαν να χρησιμοποιήσει κάποιο μέσο ενημέρωσης για να προωθήσει μια συγκεκριμένη άποψη είτε επειδή επιθυμεί να προβάλλει τον εαυτό του ότι γνωρίζει κάτι που δε γνωρίζει κάποιος άλλος. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω. Ορίστε πάντως αυτολεξεί ένα από τα πιο στιβαρά λογύδρια που ανέφερε. Δε μπορώ να βρω διαφορά ανάμεσα σ’ αυτήν και την αστρολόγο μου. Βρείτε εσείς αν μπορείτε.

                «Έχουν γίνει κάποια πειράματα και έχει βρεθεί ότι υπεύθυνη για την απιστία είναι η ουσία που λέγεται βαζοπρεσίνη. Είναι μια ορμόνη. Και έχουν γίνει κάποια πειράματα σε ποντίκια και έχει βρεθεί ότι οι αρουραίοι του αγρού είναι μονογαμικοί και οι αρουραίοι του βουνού ενδιαφέρονται μόνο για το σεξ της μιας νύχτας. Έτσι λοιπόν έγιναν ενέσεις στους βουνίσιους τους αρουραίους, ενσωματώθηκε το γονίδιο που παράγει βαζοπρεσίνη, κι αυτοί από αρουραίοι Δον Ζουάν έγιναν εντελώς αφοσιωμένοι, που δεν ενδιαφέρονταν για καμιά άλλη ποντικίνα όποιος κι αν ήταν ο πειρασμός».

                «Η εφηβική σας φαντασία, φίλοι Ζυγοί, είναι να βρείτε τον Πρίγκηπα ή την Πριγκήπισσα των ονείρων σας. Όσο οι ζωές σας προχωρούν, οι εμπειρίες, άσχημα ξεκινήματα, δράματα και ραγισμένες καρδιές που βιώνετε στην αναζήτηση αυτού του Ιερού Δισκοπότηρου, συχνά σχηματίζουν κι επηρεάζουν το μέλλον σας στον υπερθετικό βαθμό. Η αγάπη και η απιστία κάνουν μεγάλη διαφορά σ’ εσάς αν και η συχνή χαμογελαστή κι εύθυμη εμφάνισή σας απέναντι σε όλες τις δυσκολίες, δεν αποκαλύπτει αυτό το γεγονός».

Αφού το διαβάσατε, τώρα μπορώ να πω ότι αυτή αυτοαποκαλείται βιοχημικός. Είναι ασύλληπτο πως μια γυναίκα που θέλει να λέγεται έτσι τολμάει και υποστηρίζει τέτοια πράγματα δημόσια. Αλλά θα μου πεις, οποιοσδήποτε αυτές τις μέρες καταναλώνει τα τουλάχιστον πια δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητάς του λέγοντας ανοησίες χρησιμοποιώντας τα ΜΕΕ (Μέσα Επιλεκτικής Ενημέρωσης). Εκτός κι αν τα έλεγε για πλάκα αυτή. Τότε μάλιστα. Αν ήθελε όμως να μιλήσει σοβαρά έπρεπε να πει:







«Μια μέρα κάμποσοι επιστήμονες ήθελαν να γελάσουν. Έκαναν ενέσεις σε κάτι ποντίκια μια ουσία που ενεργοποιεί στον οργανισμό την ορμόνη βαζοπρεσίνη. Ύστερα έβαλαν αρσενικά και θηλυκά ποντίκια μέσα σ’ ένα κλουβί, και παρατήρησαν ότι κάθε αρσενικό συνουσιάζονταν μ’ ένα συγκεκριμένο θηλυκό. Ενώ χωρίς ένεση από την ουσία αυτή οι ποντικοί συνουσιάζονταν ανεξέλεγκτα. Σκέφτηκαν ύστερα να κάνουν ενέσεις ουσιών που απενεργοποιούν τη βαζοπρεσίνη στον οργανισμό σε ζώα που είναι από τη φύση τους μονογαμικά όπως αρκετά είδη περιστεριών, αλλά βαρέθηκαν να πάνε να βρουν περιστέρια μες στο καταμεσήμερο, κι έτσι δε μπόρεσαν να βγάλουν ασφαλές συμπέρασμα. Τελικά τους ήρθε η ιδέα να το κάνουν ενέσεις σε ανθρώπους, οι οποίοι ας πούμε ότι έχουν μια κάποια ικανότητα να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη κι έχουν δημιουργήσει κοινωνίες μέσα στις οποίες έχουν τοποθετηθεί ταμπέλες όπως συγγενής, αδελφή, αράπης, μητέρα, αλλόθρησκος, δεκατετράχρονη και φτωχός. Αλλά κανένας από τους ίδιους δεν ήθελε να συμμετέχει σε ένα τέτοιου είδους πείραμα ούτε ήταν σωστό αφού δεν είχε ποντίκια μέσα ως πειραματόζωα αλλά ανθρώπους. Προσπάθησαν να ρωτήσουν τα ποντίκια αν είχαν φτιάξει κι αυτά παρόμοιες κοινωνίες και πώς νιώθουν όταν απατάνε το σύντροφό τους, όμως αυτά αρνήθηκαν κατηγορηματικά να απαντήσουν.»

Παρ’ όλο που το συμπέρασμα της «βιοχημικού» το βλέπω ηλίθιο, το πείραμα με τα ποντίκια το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Όταν τα παντρεμένα και μη ζευγάρια συμφωνήσουν να πίνουν τον καφέ τους με μια κουταλιά βαζοπρεσίνη, τότε όλοι οι ψυχολόγοι – σύμβουλοι ζευγαριών θα μείνουν άνεργοι.

(...συνεχίζεται)

Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα