Κάτι άλλο που ειπώθηκε από τους παρουσιαστές, και που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί με απλή σιωπή, είναι ότι η σεξουαλική εξάρτηση έχει γίνει πλέον διαταραχή προσωπικότητας (από πλευράς ποσότητας). Το λέω αυτό γιατί ενώ η καλεσμένη – ψυχολόγος έλεγε κάτι, κάποιος άλλος πετάχτηκε και σφήνωσε την παραπάνω φράση. Ακόμη, αν ήθελε να διερευνήσει κάπως ικανοποιητικά το επιχείρημα που σφήνωσε, θα έπρεπε αμέσως μετά να μιλήσει και για τη σεξουαλική εξάρτηση ως διαταραχή προσωπικότητας από πλευράς ποιότητας. Το πόσο δηλαδή ψυχικά άρρωστος είναι ένας άντρας που είναι εξαρτημένος σεξουαλικά από τις άσχημες γυναίκες, εξωτερικώς ή εσωτερικώς. Αλλά ούτε κι αυτό ειπώθηκε. Έτσι φανέρωσε ακόμα πιο κραυγαλέα τον λειψό τρόπο παρουσίασης των γεγονότων, που είδαμε παραπάνω, και την αδικαιολόγητη παράθεση συγκεκριμένων επιλεγμένων ειδών ιδεών. Ας δούμε όμως το επιχείρημα αυτό καθαυτό.
Οι διαταραχές προσωπικότητας είναι για μένα ένας σχετικά ατυχής όρος. Κανένας δεν είναι ψυχικά διαταραγμένος. Αν πεις σ’ ένα τρελό ότι είναι τρελός, θα σου πει ότι τρελός είσαι συ και όλο σου το σόι. Κάποιος πιο λογικός θα σε ρωτήσει: «είμαι τρελός, σύμφωνα με ποιον; Μ’ εσένα;» Οι ψυχικά ασταθείς, οι σχιζοφρενείς, οι νοητικά καθυστερημένοι, επικίνδυνοι και μη, έχουν χαρακτηριστεί διαταραγμένοι, και η κοινωνία τους έχει αποκλείσει ζωντανούς σ’ ένα χώρο ώστε να μην αναμειγνύονται με αυτήν. Αυτό βλέπω να γίνεται επειδή η κάθε συσπείρωση ανθρώπων, που από μόνη της έχει ορίσει ότι η ίδια είναι κανονική με ένα δικό της όριο, έχει αποπέμψει κάθε στοιχείο που δε μπορεί να ελεγχθεί και να χρησιμοποιηθεί. Τα μέλη της, που έχουν αυτοχαρακτηριστεί ως χρήσιμοι άνθρωποι και υπάλληλοι με καριέρα, έχουν γράψει ακόμα και βιβλία με το τι είναι κανονικό και τι όχι, διδάσκοντας τα υπόλοιπα πώς να ξεχωρίζουν την αντικανονικότητα και πληρώνοντας κάποια άλλα για να κρατάνε τους κακούς έξω. Το παραπάνω επιχείρημα έχει πολλές απολήξεις και δεν είναι επί του παρόντος να τις κατονομάσω. Αυτό που μπορώ να πω με απλά λόγια είναι ότι αν μια μέρα κάποιος βρει ένα τρόπο να βγάζει πάρα πολλά λεφτά χωρίς να δουλεύει ή να σκοτώνει κόσμο και να αποδεικνύει κάπως ότι είναι σωστό, στην πρώτη περίπτωση θα τον εγκλείσουν ως τρελό γιατί δε θα έχουν να τον πληρώσουν και στη δεύτερη θα τον κλείσουν στη φυλακή ως εγκληματία, ακόμα κι αν δεν παρέβη κανένα νόμο, γιατί σε λίγο καιρό αυτός δε θα αφήσει κανέναν.
Οι παρουσιαστές αυτοί λοιπόν, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα φανέρωναν κάτι περιοδικά, έλεγαν «ναι, ναι, ναι» όλη την ώρα και ανέφεραν τις διαφορετικές σεξουαλικές συνήθειες που επικρατούν στην Ιταλία και στην Αρκτική. Αναρωτιέμαι αν στ’ αλήθεια καταλάβαιναν το τι άκουγαν περί του τι έχει προηγηθεί της απιστίας, αν συμφωνούσαν ή αν είναι μια επιβεβαίωση ότι απλά άκουσαν αυτά που ειπώθηκαν. Αυτό το λέω γιατί αυτοί πουθενά δε φαίνεται αν υποστηρίζουν συνειδητά όσα είπε η καλεσμένη τους ή απλά κατονομάζουν αυτά που είδαν ή διάβασαν κάπου ή μετέφεραν «απόψεις φίλων». Μακάρι να έλεγαν περισσότερα πράγματα δικά τους, γιατί θα ήθελα να ακούσω πραγματικά τη γνώμη τους. Αλλά ας είναι. Δε μπορώ να τα έχω όλα δικά μου.
Επίσης, η φίλη μου υποστήριξε, στο λίγο πραγματικό χρόνο που της δόθηκε για να πει τόσα πολλά, ότι «δε μπορούμε να δώσουμε έναν επιστημονικό ορισμό για την απιστία». Αυτό είναι ολοκάθαρα σωστότατο, γιατί όλες οι περιπτώσεις που αντιμετωπίζει δεν είναι ίδιες και ούτε θεωρούν την απιστία όλοι με τον ίδιο τρόπο. Άσε που η απιστία είναι κοινωνικός ή θρησκευτικός όρος και όχι επιστημονικός, πράγμα που κάνει την προσπάθεια ακόμα πιο δύσκολη. Αν καλέσεις έναν παπά να πει για τις υπερχορδές και τα μποζόνια Χιγκς, από την απάντηση θα καταλάβεις πόσο ταιριαστό είναι να ρωτάς έναν επιστήμονα για την απιστία.
Είπε ακόμη ότι σε μια σχέση η απιστία είναι κάτι το αρνητικό (αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό κακό, ως υπερβολικό). Αυτό είναι πάλι σωστό γιατί (όπως συνέχισε παρακάτω) δεν ξέρουμε τι έχει προηγηθεί της απιστίας. Μπορεί αυτός να της ζάλισε τα νεύρα με την βρωμοσυμπεριφορά του κι αυτή, αφού εξάντλησε κάθε όριο, κατέφυγε σε μια νέα σχέση για να την αναζωογονήσει. Άρα το να κάνει μια παράλληλη σχέση δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Δεν είναι και καλό όμως, είναι κάτι άσχημο, αλλά αναγκαίο. Αν το κακό που έκανε αυτός είναι κακότερο, τότε δεν κάνει το λιγότερο κακό που έκανε αυτή να μοιάζει καλό; Ειδικά αν αυτό είχε να κάνει με την ψυχική της αυτοσυντήρηση; Δε λέω ότι η «απιστία» είναι ωραία, αλλά αρκετές φορές αυτό που κάποιος ονομάζει απιστία, ένας άλλος το λέει διέξοδο.
Κάποια στιγμή, ο σταθμός δέχτηκε κι ένα τηλεφώνημα, μιας ακροάτριας που ήθελε κι αυτή να πει τα δικά της. Δυστυχώς, ήταν κι αυτό για τα πανηγύρια, αφού αυτή η μυρμύρω δεν ανέφερε κανένα επιχείρημα, πόσο μάλλον να στηρίξει κάποιο. Αν διαφωνούσε, αν είχε ορισμό για την απιστία, αν έκανε πειράματα σε ποντίκια, αν μπορούσε να προλαμβάνει την απιστία και άλλα. Δεν είπε ουσιαστικά τίποτα. Τώρα το «οι άντρες απιστούν περισσότερο από τις γυναίκες, πηγαίνουν με χαζές γκόμενες, έχω απατήσει κάπως λίγο» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια περιμένω-ογδόντα-χρόνια-να-πεθάνω συμπεριφορά και μερικά δευτερόλεπτα χρόνος εκπομπής καλυμμένα. Το έχω απατήσει γιατί φλέρταρα κανα-δυο φορές με κάποιους που έχω λησμονήσει, αδυνατώ να το εκλάβω σαν κάτι παραπάνω από το θεωρώ ότι απίστησα με οποιοδήποτε μικρό τρόπο που να είναι οριακά αποδεκτός και να εισάγω κάπως ένα ενδιαφέρον στην περιμένω-ογδόντα-χρόνια-να-πεθάνω ζωή μου.
Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι αυτό που αντιπαρατίθεται ως δικαιολογία σε οποιαδήποτε πράξη έχουμε από πριν χαρακτηρίσει ως μεμπτή έχει διαφορά από αυτό που στ’ αλήθεια συμβαίνει. Άλλα μπορεί να λέει ο θύτης της απιστίας και άλλα να είναι τα αίτια, όμως στο τέλος αθωώνεται κατά κάποιο τρόπο από το θύμα, επειδή γέμισε το συναίσθημα της αποστροφής ή του μίσους που δημιουργήθηκε με την απιστία. Με πάμπολλες επικλήσεις στη λογική και στην ανθρωπιά που αποφορτίζουν την ένταση και γεμίζουν το δοχείο της απέχθειας, σαν σταγόνες που συμπληρώνουν ένα μείγμα συγκατάβασης. Και χωρίς να έχουν ουσιαστικά καμία σχέση με τα αίτια που οδήγησαν το άτομο σ’ αυτήν τη συμπεριφορά και δίχως να διαφωτίζουν στο ελάχιστο τις αφορμές που την ξεκίνησαν.
Όσο για το τρίτο πρόσωπο, αυτό είναι που κάνει τη μέθοδο των τριών δύσκολη. Απλή είναι όταν υπάρχουν δύο. Αλλιώς ή θα την έλεγαν σκέτη μέθοδο των τριών ή θα παντρεύονταν ο κόσμος τρεις – τρεις. Αυτό το άτομο λοιπόν, νομίζω ότι όταν γνωρίζει ότι υπάρχει κι άλλη σχέση και προσπαθεί να μπει ανάμεσα, ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Γι’ αυτό και όταν αυτό το άτομο ξεστομίσει ο,τιδήποτε για να υπερασπίσει τον εαυτό του και να ελαφρύνει την κατάστασή του δε μπορώ παρά να τα ακούω σαν φτηνές δικαιολογίες. Ούτε δεν ήταν απιστία ούτε έκανε σεξ «λίγο» ούτε την ερωτεύτηκε ελαφριά. Αυτά τα πράγματα δε στέκουν. Αυτός που έκλεψε και προσπαθεί να πείσει το δικαστή ότι δεν έκλεψε και τόσο πολύ, ότι αυτά που πήρε δεν ήταν κανενός, ότι το θύμα τον συγχωρεί, ότι θα δουν τι θα πάθουν και άλλα παρόμοια προσπαθεί να αναιρέσει αυτό που έκανε. Δεν το έχω δει ποτέ να γίνεται αυτό. Συνήθως αυτά που έγιναν στο παρελθόν, παραμένουν τετελεσμένα γεγονότα. Η πράξη ή το γεγονός δεν αναιρείται. Ζεις με αυτό. Αλλιώς οποιοσδήποτε θα θέλει να πάει λίγο πίσω αν γίνεται, και να φέρει στη ζωή καμιά πενηνταριά άτομα της επιλογής του και να αλλάξει κάποιες φράσεις που είπε και επηρεάζουν τα μελλοντικά γεγονότα. Ξέρω ότι αυτό δε μπορεί να συμβεί.
Και να συνέβαινε, εγώ δε θέλω να αλλάξω απολύτως τίποτα.Η ζωή είναι συναρπαστική ακριβώς γιατί είναι απρόβλεπτη. Και κανένα τίμημα δεν είναι τόσο υψηλό για να ανταλλάξεις ευχαρίστως το άμετρα απιθανολόγητο κομμάτι χρόνου που θα είσαι ζωντανός για μια πλήρως ελεγχόμενη ροή συμπτώσεων.
Το τρίτο πρόσωπο όμως μπορεί να λέει ότι αγαπάει πιο πολύ το άτομο με το οποίο συνδέεται, από το απατημένο. Τα συναισθήματά του ίσως είναι αληθινότερα. Ίσως και όχι. Το ίδιο και ο απατών. Αλλά όταν λέει ότι η σχέση που έκανε είναι άνευ σημασίας και τον έσπρωξε η ανάγκη για να δώσει αγάπη, είναι άδικο να περάσει συγχωρημένος. Όχι γιατί η σχέση είναι ασήμαντη ούτε γιατί η αγάπη είναι ευλογία να εξαπλώνεται, αλλά γιατί λέει ψέματα προσπαθώντας με δειλία να αποφύγει κάτι το οποίο αναμφισβήτητα έπραξε. Θέλεις να δώσεις αγάπη; Παντρέψου την παράλληλη σχέση σου και μη την εγκαταλείψεις!
«Το τρίτο άτομο είναι πιθανό, μερικές φορές, να τύχει να έχει ταυτόχρονα τα ίδια συναισθήματα με το απατημένο άτομο», όπως είπε η ψυχολόγος.. Μερικές φορές όμως όχι, όπως θα εξετάσουμε παρακάτω. Αλλιώς όλες οι περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίδιες, με μια τυφλή αλληλουχία βημάτων που οδηγούν από το πρόβλημα στη λύση του, χωρίς να λάβουμε υπ’ όψη σημαντικά στοιχεία της κάθε περίπτωσης. Αλλά πιστεύω ότι το άτομο-σφήνα κρίνεται με λάθος κριτήρια, πριν οποιοσδήποτε εμπλεκόμενος το συγχωρέσει ή ταχθεί με το μέρος του. Από τη στιγμή που κάποιος ξένος εισβάλει στη ζωή ενός ζευγαριού, ο ξένος αυτός δεν έχει να κάνει με το άτομο με το οποίο σχετίσθηκε αλλά με το απατημένο. Τη στιγμή που αποφασίζει να κάνει την κίνηση αυτή, μπαίνει στα χωράφια άλλου.
Αν μιλάω με δύσκολη γλώσσα σε ορισμένα σημεία είναι επειδή είναι αδύνατο να μεταδώσω εξ ολοκλήρου τα νοήματα που θέλω χωρίς να αφαιρέσω κάτι από το περιεχόμενό τους. Για σιγά, φίλε μου. Ήρθα εγώ να σου πειράξω τον υπολογιστή; Έριξα αυγά πάνω στο αυτοκίνητό σου; Βρήκα το παιδί σου στο δρόμο και του έριξα σφαλιάρες; Έπιασα τον κώλο της γυναίκας σου; Τότε γιατί εσύ έρχεσαι και θέλεις να πάρεις τη δική μου; Θα πεις ότι είναι μεγάλη γυναίκα και μπορεί να αποφασίσει μόνη της για τον εαυτό της. Το ξέρω, όπως μεγάλος είσαι κι εσύ ο ίδιος. Τόσες ελεύθερες είναι, γιατί δεν πηγαίνεις να πεις τα ίδια σε αυτές; Αν πεις ότι δεν είναι όλες ίδιες και έχεις τόσο μεγάλο κόλλημα με αυτή τη συγκεκριμένη και είσαι τρελά ερωτευμένος, την αγαπάς στ’ αλήθεια και δε μπορείς άλλο χωρίς να την έχεις δική σου, τότε πάρτην και χάρισμά σου. Απόδειξέ το ότι αυτά που νιώθεις είναι δυνατότερα και φόρτωσέ την αμέσως στο αγροτικό. Αν όμως μετά από ένα χρόνο έρθει ένας τύπος και σου πει τα ίδια που μου λες εσύ τώρα, μην παραπονεθείς ότι ο κόσμος χάλασε και ότι έχουν τρελαθεί όλοι, αλλά να του τη δώσεις με χαρά. Να του τη δώσεις, Μπάμπη μου. Εσύ ήθελες να την πάρεις από μένα για τον ίδιο λόγο. Όπως κι αυτός από εσένα. Αν πάλι θέλεις να παίξεις, υπάρχουν τόσα ωραία παιχνίδια ‘ πάρε έναν υπολογιστή και κάτσε να καίγεσαι μέχρι το πρωί. Αν θέλει να παίξει κι αυτή, μπείτε στο πρώτο αεροπλάνο και άντε γεια χαρά. Αν δεν ήσουν εσύ, τότε αργά ή γρήγορα θα ήταν άλλος. Και χάρη μου κάνεις γιατί με απαλλάσσεις από αυτή νωρίτερα, αλλά αυτό είναι ζήτημα που αφορά τη συμπεριφορά του άντρα απέναντι στη γυναίκα και όχι το τρίτο άτομο. Άρα μου λες ότι δεν έκλεψες το ψωμί επειδή το είχες ανάγκη, αλλά για να το πετάξεις. Και θες να βγεις κι από πάνω.
Όσο τα χρόνια περνούν, δυστυχώς, αυτό που βλέπω γύρω μου είναι η εξαρτημένη προσκόλληση στις λειτουργικές δικλείδες της κοινωνίας. Σας κάηκε η λάμπα; Πάρτε τηλέφωνο τον ηλεκτρολόγο. Δεν ξέρετε πώς ξεκλειδώνει μια πόρτα; Πάρτε τηλέφωνο τον κλειδαρά. Δεν ξέρετε πώς σας λένε; Καλέστε την Αστυνομία. Ο άνθρωπος γίνεται όλο και λιγότερο ικανός να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις από μόνος του. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο λυπημένος είμαι που το λέω. Σχεδόν μου έρχονται δάκρυα στα μάτια. Και όλο και λιγότερο ικανός θα γίνεται, αφού η κοινωνία πρεσβεύει την ίδια της τη συσπείρωση με τη δημιουργία μιας αλυσίδας ανθρώπων που τη συναποτελούν. Όμως εμένα κανένας δε μου είπε ποτέ, και ποτέ δεν άκουσα να λένε, αν σπάσει ένας κρίκος της, τι θα απογίνουν οι υπόλοιποι.
Αυτός είναι ο σκοπός του ιστολογίου. Χρειάζεται μεγάλο θάρρος για να απαλλαγείς από την ιδέα του να σου προσφέρονται όλα έτοιμα. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα σταματήσεις μια για πάντα να σκέφτεσαι όπως ο υπόλοιπος κοινωνικός περίγυρος. Μπορεί να κάνουν αυτοί λάθος, κι όχι εσύ. Δεν είναι δύσκολο να συμβαίνει αυτό. Μπορεί να τους το έμαθαν έτσι από την αρχή ή να χρησιμοποίησαν κάποιο μέσο προβολής για να τους το επαναλάβουν μυριάδες φορές. Αν όμως καταλάβεις ότι δεν βαδίζεις σωστά, δεν είναι καθόλου ντροπή να παραδεχτείς πως έσφαλλες. Καλύτερα να περάσεις μια στιγμή αμηχανίας και να αλλάξεις, παρά μια ζωή εγωισμού κάνοντας κάτι που ούτως ή άλλως δε θέλεις. Θα δεις ότι δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Είναι κι άλλοι.
Έτσι κι εγώ πρέπει να είμαι προετοιμασμένος όταν αυτός που μου τα δίνει σταματήσει να το κάνει. Όχι αναγκαία ανήκοντας σε μια ομάδα, αλλά καταλαβαίνοντας καλύτερα τον εαυτό μου και κάνοντάς τον καλύτερο μέρα με τη μέρα. Αν ξεκινήσεις να σκέφτεσαι λίγο για το λόγο που τα πράγματα συμβαίνουν, και αρχίσεις να επεξεργάζεσαι τα κίνητρα που κάνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται, το μυαλό θα είναι έτοιμο να δουλέψει όταν χρειαστεί.
Και, κατ’ επέκταση, όταν θέλουμε να κοιτάξουμε σοβαρότερα αναλύοντας την πράξη της απιστίας, είναι αναγκαίο να απαλλαγούμε από οποιεσδήποτε επιφυλάξεις. Όποιος θεωρεί την απιστία σαν εχθρό του, πρέπει να είναι έτοιμος να πιάσει και το όπλο. Να αντιμετωπίσει αυτό που τον ενοχλεί, κι όχι να πληρώσει κάποιον άλλο να το κάνει. Η δασκάλα δεν είναι εκεί για να σου λύσει την άσκηση. Είναι για να σου μάθει πώς να το κάνεις κι εσύ.
Εγώ βλέπω την απιστία σαν μια μορφή ψευτιάς. Οι ορισμοί της απιστίας προς τον ερωτικό σύντροφο το μόνο που καταφέρνουν είναι να ονομάσουν με διαφορετικό τρόπο το ίδιο πρωτόγονο συναίσθημα. Η απιστία είναι η ανειλικρίνεια με τον εαυτό σου. Αν δεν πιστεύεις στο Θεό, με γεια σου με χαρά σου. Αλλά μην πρήζεις και τον υπόλοιπο κοσμάκη. Μην του πουλάς πνεύμα για Μεγαλοβδομάδες, νηστείες, διακοπές και χρόνια πολλά στη γιορτή τους. Αν δεν πιστεύεις στη σχέση σου τότε ή μην την κάνεις καθόλου ή ξεκαθάρισε στο σύντροφό σου ότι κάθε δεύτερο βράδυ θα βγαίνεις για τρέλες. Αν πάλι πιστεύεις και κάποια στιγμή σταματήσεις, πάει να πει ότι όταν έκανες την απόφαση να ταιριάξεις με το άτομο που πιστεύει σ’ εσένα, είχες έλλειψη ωριμότητας για μια τέτοια κίνηση. Πήρες στο λαιμό σου το άτομο αυτό, που θα αναγκάζεται να σε υπομένει από δω και στο εξής. Γι’ αυτό καλό είναι, όταν πας να κάνεις μια σημαντική ανακοίνωση που θα επηρεάσει τη μετέπειτα ζωή σας, να το σκεφτείς πολύ σοβαρά. Όχι με τους φίλους ή τις φίλες σου, παρακαλώντας να σε στηρίξουν αν τα πράγματα πάνε στραβά, αλλά με τον εαυτό σου. Εκεί ορκίζεσαι πίστη και αφοσίωση και σε κανέναν άλλο. Γιατί όταν αγαπάς στ’ αλήθεια, με όλη σου την ψυχή, στα μάτια του βλέπεις την ομορφιά της δικής σου επιλογής.
Αυτό ήταν. Ελπίζω να μη σας κούρασα πάλι. Σας οφείλω για μια ακόμα φορά τα συγχαρητήριά μου, διότι λίγα άτομα έφτασαν να το διαβάσουν ως το τέλος αλώβητοι. Ή άρχισαν να μου κατεβάζουν ηλίθια και ανυποστήρικτα επιχειρήματα ή άλλαξαν στάση ζωής ή με κατηγόρησαν ότι σκέφτομαι με κρύα λογική. Για τα δυο πρώτα δε μπορώ α κάνω κάτι, μα για το τρίτο σας διαβεβαιώνω ότι λειτουργώ συνεχώς μεταλλασσόμενος και συνεχώς εκτός των συμβατικών ορίων της λογικής. Προσέχοντας όμως κάθε φορά να μην εισέλθω στα όρια κάποιου άλλου χωρίς ο ίδιος να μου το επιτρέψει. Αν ήμουν κυνικός ή σε μερικά σημεία φλεγματικός, δε ζητάω συγνώμη αλλά λίγη υπομονή ώσπου να με συνηθίσετε. Αν θέλετε να προσθέσετε κάτι, σας παρακαλώ να είναι δική σας γνώμη, κι όχι απλά να μου δείξετε κάτι που διαβάσατε σ’ ένα βιβλίο ψυχολογίας απλά ή το είδατε σε ένα σεμινάριο για συμπλέγματα.
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση να έχετε, και ο λαγός να σας φέρει σιδερένια παρδαλά αυγά.
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση να έχετε, και ο λαγός να σας φέρει σιδερένια παρδαλά αυγά.
0 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
